Ο Ουμπέρτο Έκο (5 Ιανουαρίου 1932 - 19 Φεβρουαρίου 2016) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της εποχής μας. Υπήρξε δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, καθηγητής Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το έργο του επηρέασε καθοριστικά τη σύγχρονη ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια σκέψη. Οι μελέτες και τα δοκίμιά του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε πολλές γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Από την αρχή της καριέρας του κέρδισε πολλές τιμητικές διακρίσεις και έκανε δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Το Όνομα του Ρόδου, που κυκλοφόρησε το 1980, τιμήθηκε με το βραβείο Strega (1981) και το Medicis Etranger (1982).
Φημολογείται ότι το επώνυμό του (ECO) είναι αρκτικόλεξο των λέξεων “Ex Caelis Oblatus”, που σημαίνει «θεϊκό δώρο». Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, τα οποία χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά.
Μερικά από τα σημαντικότερα δοκίμιά του, που μεταφράστηκαν στα ελληνικά, είναι: • Κήνσορες και Θεράποντες • Τα όρια της ερμηνείας • Ερμηνεία και υπερερμηνεία • Έξι περιπλανήσεις στο δάσος της αφήγησης • Αναμνήσεις επί χάρτου • Περί λογοτεχνίας • Εμπειρίες μετάφρασης • Ο Καντ και ο Ορνιθόρυγχος • Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας • Πέντε ηθικά κείμενα • Πρώτο ελάχιστο ημερολόγιο • Με το βήμα του κάβουρα • Η αναζήτηση της τέλειας γλώσσας • Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή • Εξομολογήσεις ενός νέου μυθιστοριογράφου • Κατασκευάζοντας τον εχθρό.