Για μια σφαιρική και πολυδιάστατη ιστορική εκπαίδευση
Σε πείσµα της κοινότοπης αντίληψης ότι τις σύγχρονες µεταϋλιστικές κοινω νίες δεν τις
αφορά η ιστορία, αφού είναι εγκλωβισµένες σε ένα αυτάρεσκα διεσταλµένο παρόν, οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου είναι πεπεισµένοι ότι η ιστορία είναι η ίδια η ζωή. Παρελθόν, παρόν και µέλλον συναρθρώνονται, ενώ το εκάστοτε παρόν δεν µπορεί να αποκτά πρόσβαση στο παρελθόν και να δηµιουργεί συνεκτικό νόηµα και συλλογικές ταυτότητες παρά µέσα από τα πρίσµατα που δηµιουργεί η αντίληψη των σύγχρονων
ανθρώπων για το µέλλον. Τα πρίσµατα αυτά, συχνά αντιθετικά µεταξύ τους (ακόµα και στους κόλπους του ίδιου έθνους), είναι ασφαλώς οι βιωµατικές εµπειρίες, τα διαφοροποιητικά πολιτισµικά γνωρίσµατα και
τα ταξικά συµφέροντα. Είναι όµως, ταυτόχρονα, και οι προσδο κίες, οι ουτοπίες, αλλά και, στον αντίποδα, οι ανασφάλειες, οι αβεβαιότητες και οι φόβοι των ανθρώπων µπροστά στον κίνδυνο µιας γενικευµένης
παγκόσµιας αποσταθεροποίησης που θα µπορούσε να προέλθει από πολεµικές συγκρούσεις και οικονοµικές κρίσεις ή από ασύµµετρες απειλές, όπως η κλιµατική αλλαγή και τυχόν νέες πανδηµίες.
Μεταξύ άλλων, µια ανασκαφή σε εξέλιξη στην Κρήτη, µια γειτονιά της Ρόδου, ένα ρεµπέτικο τραγούδι, µεσοπολεµικές φωτογραφίες από τα ιταλοκρατούµενα ?ωδεκάνησα, η καθηµερινότητα της τριπλής
Κατοχής της χώρας µας, δύο αντιναζιστικά αντι-µνηµεία στη Γερµανία, τα ψηφιακά ιστορικά παιχνίδια στο διαδίκτυο, σε συνδυασµό µε ένα ολόκληρο φάσµα εργα λείων που µπορούν να χρησιµοποιηθούν στην
προσχολική εκπαίδευση για τη διαµόρφωση προϋποθέσεων ιστορικής σκέψης, και µε τη µέριµνα για την πρόσβαση όλων των παιδιών (χωρίς διακρίσεις) στο µαθησιακό αγαθό της ιστορικής κουλτούρας, γίνονται
οι χρονοκυψέλες που µας ταξιδεύουν στο παρελθόν.